χαμένος στο διαδίκτυο 🏄

               Ο σκοπός μου για... μίσος?

  Φτάνει η στιγμή που πρίν κοιμηθώ θα κάνω το συνηθισμένο "σερφάρισμα" στο ίντερνετ, που πλέον έχει γίνει συνήθεια στον καθένα από εμας. Κατάλαβα αν και αργά ότι  μέσω του ίντερνετ έχεις μεγάλη δύναμη...δύναμη του λόγου ακόμα και της έκφρασης, να εκφράζεσαι με μια απλή ανάρτηση. Μπορεί ανα πάσα στιγμή να αναρτήσεις στο facebook, στο twitter, στο instagram οτιδήποτε θελήσεις και να πάρει  διαστάσεις άλλες μικρές και άλλες τεράστιες. Για να μπούμε κιόλας στο θέμα, παρατήρησα εχθές στο βράδυ την ώρα που ένας δημοσιογράφος έλεγε την γνώμη του πάνω σε ένα δημόσιο πρόσωπο, στα σχόλια άρχησε μια μαζική επίθεση εναντίον του γνωστού προσώπου να τον στολίζουν με κοσμητικά επίθετα να του αραδιάζουν οτιδήποτε μπορεί ο ανθρώπινος νούς να φανταστεί. Και υποθετικά να το δούμε , ότι δεν σου αρέσει το άτομο αυτο για πιό λόγο να τον βρίσεις με τον πιο χυδαίο τρόπο και παράλληλα να τον εξευτελίζεις; δεν μπορώ να το κατανοήσω καθόλου, το διαδικτυακό bullyig μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις ακόμα και το άτομο που θα δεχθεί την επίθεση μπορεί να φτάσει και στις πιο ακραίες καταστάσεις μια απο αυτές να είναι της αυτοκτονίας. Πολλά κρούσματα βγαίνουν στην δημοσιότητα που εκβιάζουν ή απειλούν άτομα, να μην αντέχουν την εξευτέληση και να αυτοκτονούν. Έχω παρατηρήσει ότι υπάρχει έλλειψη αγάπης δεν έχω δεί να εκφράζουν την αγάπη που τρέφουν για τα δικά τους άτομα ή και άτομα που να γνωρίζουν όπως για παράδειγμα του δίασημου προσώπου  παρά τα λάθη που έχει κάνεινα πούν "τον συμπαθώ" ή "καταβάθος καλός είναι". Πουθενά δεν το έχω δεί, μπορεί μόνο στα όνειρα μου και πάλι είναι πολύ δύσκολο. Γιατί να υπάρχει έλλειψη αγάπης; τι ωθεί τον κόσμο στο να εκφράζουν πιο εύκολα το μίσος με τι κριτήρια σκέφτονται και πράττουν; Νομίζω είναι πιο δύσκολο να εκφράσεις την αγάπη στον πλησίον σου, όμως γιατί δυσκολεύεσαι, τι σε κρατάει; Για σκέψου λίγο... 

6 Μαρτίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.Ή όπως είναι γνωστή, Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Bullying.

                                                       Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!

Η αρχή μου

                      Ο σκοπός μου για...ζωη;

Ποιά θα ήταν η απάντηση σε ενα τόσο μεγάλο ερώτημα; ποιά θα ήταν η πρώτη σκέψη που θα σου ερχόταν στο μυαλό,σε εσένα μιλαώ,ναι...εσύ τώρα που το διαβάζεις, θα μου πείς "τι ψάχνεις και εσύ τώρα",αλλά δεν σου έχει περάσει απο το μυαλό ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τους δικούς μας σκοπούς; εγώ για παράδειγμα έχω βάλει σκοπό να τελειώσω το πανεπιστήμιο(να κάνω και περήφανους τους γονείς μου) και μετά να βρώ μια δουλεία, για να εξασφαλίσω το μέλλον μου. Αυτός ναι! είναι ένας σκοπός,αν όχι και πολύ καλός. Όμως δεν νιώθω πλήρες, δεν νιώθω την ανάγκη...την χαρά να βγω έξω σαν τις ταινίες να χαιρετήσω αυτόν που θα δω μπροστά μου χωρίς να με κοιτάξει περίεργα, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλιώς για να καταλάβεις. Εγώ θα έλεγα ότι μόνοι μας εξαρτηθήκαμε από στόχους-σκοπούς που ναι μεν μας εξασφαλίζουν κάποιο μέλλον όμως δεν χαιρόμαστε την ζωή, το τώρα. Μπορεί να είναι και η κοινωνία που μας έκανε να ενεργούμε έτσι με αυτόν τον τρόπο ή  κάνουμε μόνοι μας τον εαυτό μας μίζερο κάτι που παρατηρώ καθημερινά σε διάφορους ανθρώπους να σκέφτονται το χρήμα,να συζητάνε για τα λεφτά παντού τα λεφτά,να μετράνε ακόμα και και το τελευταίο νόμισμα που θα βρούν στην τσέπη τους και να χάνουν το νόημα της ζωής, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι περισσότερο, πιθανόν να είναι και λάθος σκέψη ή οι λάθος αποφάσεις που έχω-έχουμε πάρει. Μπορεί να είναι και άτοπο αυτά που ανέφερα  αλλά δεν ξέρω που να απευθηνθώ για να βρω μια απάντηση. Πιστεύω ότι να ανοίγεις την καρδιά σου και να γράψεις αυτά που σκέφτεσαι κάπου θα σε βγάλει.

  Υ.Γ θα χαρώ πάρα πολύ να μου απαντήσει όποιος θέλει είτε σε σχόλιο είτε μέσω email.

                                                         Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.